--De_veerman
Citaat:
OOC:
Aan eventuele bezoekers van het eiland: je aanmelden om mee te doen kan, RPgewijs, in dit topic, door te laten merken dat je personage wacht om overgezet te worden. Elke deelnemer van de RP moet langs de veerman om het eiland te bezoeken. Iedereen mag meedoen, hoe meer bezoekers hoe liever.
Aan eventuele bezoekers van het eiland: je aanmelden om mee te doen kan, RPgewijs, in dit topic, door te laten merken dat je personage wacht om overgezet te worden. Elke deelnemer van de RP moet langs de veerman om het eiland te bezoeken. Iedereen mag meedoen, hoe meer bezoekers hoe liever.
Het was laat in de avond toen de veerman terug naar zijn hutje aan de oever van het meer liep. Het was een lange dag geweest, de hele dag over en weer voor de verhuis van die adellijke lui. Een eiland... Konden ze het nog mooier maken? Kasten, paarden, wapens, een hele hoop rommel waar niemand iets aan heeft, alles moest over vandaag! Hij gromde wat. Als ze nu eens deden zoals ieder ander, en gewoon een huis in de stad kochten... Maar neen, de teergevoelige mensen moesten naar de buitenlucht, konden niet tegen de stank van de stad. En dan die dikke kale, die moest zo nodig constant aan zijn oren zitten zagen over hoe vermoeiend het wel niet is om burgemeester te zijn. Nou! Dat hij het dan opgeeft! Dat hij ineens naar een andere stad gaat, moet ik hem niet overzetten!
Eerst was er die kale dikke en zijn vrouw. Nou, als dat onze burgemeester moet voorstellen ben ik blij dat ik niet dikwijls in de stad kom! Nu ja, zijn vrouw maakt wel wat goed. Al heeft die toch wel vreemde trekjes. Heel de tijd bezig over stroopwafels… Alsof dat goedje zo lekker is! Geef mij dan maar gezouten pekelharing. Allebei wel Rotterdams, ik herkende het accent van de stad. En als ik het goed heb had die vrouw een hele fijne herberg, maar de naam ben ik kwijt. De laatste keer dat ik een herberg binnenkwam was als matroos van de Karper, dat waren nog eens tijden! En maar drinken met de eerste stuurman! Ah, de eerste stuurman, daar deed die kale me nog aan denken! Die was ook altijd bezig met een of ander, en kon nooit stilzitten. Raboude heet hij, en zijn vrouw was… P… Pippa. Ja, dat moet het zijn. Raboude en Pippa de Ligne. Nog maar net een baronie geërfd heb ik gehoord op de markt. En ook nog niet zo lang getrouwd. Nou ja, dat kan wel tellen als cadeau natuurlijk! Ja, zo is het leven wel gemakkelijk… Maar nerveus hoor, die dikke! En dan het vrouwtje dat altijd bij hem zat, om over zijn kale bol te aaien en ander geflikflooi op mijn pont!
Dan was er een prille dertiger, en een piepjong ding. Even denken hoe ze ook alweer heetten… Twee S’en… Silvain… En Sabine… Nee… Sybilla. Denk niet dat die al getrouwd zijn, maar goed, voor adel mag toch alles. Ene is wel een bekende figuur heb ik me laten wijsmaken door Zwoele Zulma, toen ik… euh… boodschappen ging doen. Politieker. Graaf zelfs, al zegt ‘ie nu dat ‘ie Baron is. Zal liever Baron zijn omdat de ander dat ook is zeker? Hmpf, adel… Naar het schijnt is hij zijn vrouw gaan halen in Antwerpen, familiaal contract. Nou, als mijn vader mij ook een jong ding koopt, graag! Maar die ziet er niet echt gekocht uit. Integendeel, ze ziet er zelfs gelukkig uit. Dus dat zal wel een roddel zijn, dat verhaal van dat gedwongen huwelijk… Ik heb ook geen ringen gezien, dus het zal wel allemaal niet kloppen. Nja, Zwoele Zulma ook…
En dan een wat ouder koppel. Volgens mij willen die op retraite aan het meer… Lindross en Asherah, die weet ik nog goed, heb het wel vijf maal opnieuw gevraagd. Op het eind schreeuwden ze hun namen, en toen zei ik dat ze hun waffel moesten houden. Nou ja, dat dacht ik, dat zeg je niet tegen die lui, voor je ’t weet sturen ze een hoop soldaten op je af. Najah… Veel gereisd, dat zag ik zo. Ze kenden iets van wind en tegenwind, eb en vloed. Ze deden me denken aan de passagiers op de Karper, die paar keer dat we iemand in Engeland moesten afzetten. De vent was geen Rotterdammer, dat accent klopte niet. Leiden denk ik. Of misschien wel Haarlemmer, maar dan eentje die mooier kan spreken dan de rest van zijn stadsgenoten. Nah, zal wel Leiden zijn, Haarlemmers die mooi kunnen spreken bestaan niet. De vrouw was een kwebbel… Echt… Over haar kinderen en kleinkinderen kon ze niet zwijgen. Man dat wijf kon zagen! Dat ze er negen had van haar eerste echtgenoot, en vijf van haar tweede, en zes van haar derde… Oh… Nee, zo was het niet. Drie van haar eerste en twee van haar huidige. Dat moet het geweest zijn. Maar hoe ze erover vertelde, konden het er veel meer zijn! Geen wonder dat die ver raakte in de politiek. Oh ja, daar moest ze ook alles over verteld hebben hoor! Gravin, en rechter, en veldwachter, en mentor, en nog een hoop zaken waar geen kat wat aan heeft. Ze zou beter eens wat leren over een veerpont, want als ze op dat eiland zou gaan wonen zou ze wel eens meer veermannen nodig kunnen hebben, ik hou dit niet lang uit als het zo druk blijft!
Achja. Er is niemand anders. Wie naar het eiland wil, moet langs mij. Dus zullen ze het ook maar met mij moeten doen.
